گاهی دوست داری فقط بنویسی. نمیدونی چی بگی و از کجا شروع کنی فقط میدونی شایدن نوشتن ارومت کن شاید بتونی حرفاتو ی جا بزنی خالی بشی از هر چیزی که رو دلت سنگینی میکن ولی تا میخوای شروع کنی به نوشتن حس میکنی خسته ای از خودت از اطرافیانت دنبال دلیل میگیردی که چی ؟تا کی قرار ناراحت باشی ؟ به جوابی نمیرسی مث همیشه بغضتو پنهون میکنی اشکای شبانتو یواشکی میریزی و بازم خدا رو شکر میکنی شاید خدا کمک کن و خوب شی.